سابقه و هدف: مصرف سیگار به عنوان شایعترین علت مرگ و میر قابل پیشگیری شناخته شده است. این مطالعه به بررسی تاثیر آموزش و توصیه های رفتار درمانی در ترک سیگار پرداخته است. مواد و روشها: در این مطالعه 743 نفر داوطلب ترک سیگار طی 2 سال در دوره های آموزش و درمان ماهیانه کلینیک ترک سیگار شرکت کرده اند. این افراد تحت آموزشهای سمعی و بصری و توصیه های رفتار درمانی قرار گرفته اند. میزان وابستگی به نیکوتین این افراد در ابتدای هر دوره بر اساس نتایج تست تحمل فاگرشتروم جهت انجام درمان جایگزین نیکوتین ارزیابی شده است. یافته ها: 170 نفر (31.2%) نمره پایین تر از 7 (وابستگی کم به نیکوتین) و 376 نفر (68.8%) نمره 7 یا بالاتر (وابستگی زیاد به نیکوتین) داشته اند. در گروه اول 90% و در گروه دوم با توجه به وابستگی زیاد به نیکوتین 87.5% افراد موفق به ترک سیگار در پایان دوره ماهیانه شده اند. در گروه اول 23.5% و در گروه دوم 48.9% از افراد علاوه بر آموزش و توصیه های رفتار درمانی از داروهای جایگزین نیکوتین داده شده است و مصرف و عدم مصرف آن بر اساس آموزشهای دوره در اختیار خود فرد می باشد.این بدین مفهوم است که نیمی از افراد گروه دوم (51.1%) فقط به وسیله آموزش و توصیه های رفتار درمانی و بدون استفاده از دارهای جایگزین نیکوتین موفق به ترک سیگار گردیده اند.نتیجه گیری و پیشنهادات: نقش اینگونه آموزشها در اجرای برنامه های ترک سیگار ضروری به نظر میرسد.

سابقه و هدف: در این مطالعه 548 نفر داوطلب ترک سیگار که بین سالهای 79-77 به نخستین کلینیک ترک سیگار کشور مراجعه نموده بودند، مورد بررسی قرار گرفتند.مواد و روش ها: این نفرات دوره های آموزش و درمان ترک سیگار ماهیانه که بصورت گروه های 15-6 نفری و شامل 7 جلسه یک و نیم ساعته بود را به پایان رساندند. از این تعداد 92 نفر (16.9%) کمتر از 10 نخ سیگار و 262نفر (48.1%) بین 20-11 و 191 نفر (35%) بیش از 20 نخ سیگار در روز مصرف می کردند.یافته ها: درصد ترک سیگار در گروه اول 95.7% در گروه دوم 89.3% و در گروه سوم 83.8% بود. درصد ترک سیگار در گروه هایی که مصرف سیگار کمتری دارند بطور معنی داری بیشتر بود (X2 for trend; p=0.003).همچنین از این تعداد 193 نفر (35.2%) بدون غیبت و 177 نفر (32.3%) یک جلسه غیبت و 178 نفر (32.5%) دو و سه جلسه غیبت در دوره آموزش و درمان داشتند. درصد ترک سیگار در این گروه های به ترتیب 94.8 و 93.8 و 75.8 درصد بوده است که با تعداد کمتری از غیبت ارتباط معنی داری داشت (p=0.0001).همچنین نه تنها اختلاف معنی داری بین درصد زنان و مردانی که به دلیلی موفق به اتمام دوره آموزش و درمان نمی شوند، وجود نداشت (p=0.72) بلکه اختلاف معنی داری بین میزان موفقیت ترک سیگار زنان و مردانی که دوره آموزش را به اتمام می رسانند نیز وجود نداشت (p=0.12).نتیجه گیری و پیشنهادات: بر اساس نتایج این مطالعه می توان عنوان نمود که درصد موفقیت در ترک سیگار در کلینیک مذکور در میان افرادی که تعداد نخ سیگار کمتری مصرف کرده و یا حضور بیشتری در جلسات آموزش و درمان داشته اند بسیار قابل توجه بوده است.

زمینه و هدف: آگاهی از مشکلات فیزیکی - جنسی بعد از زایمان و عوامل مرتبط با آن می تواند در مراقبت های بعد از زایمان مد نظر و بکار گرفته شود. لذا پژوهش حاضر با هدف تعیین مشکلات فیزیکی ـ جنسی بعد از زایمان و عوامل مرتبط با آن انجام گردیده است.روش بررسی: این پژوهش یک مطالعه توصیفی - تحلیلی بوده و در آن 384 نفر از زنانی که برای اولین بار بعد از زایمان به 12 مرکز بهداشتی درمانی شهر اصفهان مراجعه کرده بودند، مورد بررسی قرار گرفتند. ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه خود ساخته مشتمل بر 3 قسمت مشخصات فردی، باروری و مشکلات فیزیکی - جنسی بود که به روش مصاحبه حضوری گردآوری گردید و با استفاده از روش های آماری توصیفی و استنباطی (آزمون تی مستقل و مجذور کا) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.یافته ها: نتایج نشان داد که اکثریت زنان (6/77%) مورد پژوهش دچار مشکلات فیزیکی ـ جنسی می باشند، به طوری که 2% از خشکی واژن در هنگام فعالیت جنسی، 7/3% از درد و ناراحتی پرینه (در محل اپی زیوتومی یا پارگی)، 5/14% از فقدان یا کاهش میل جنسی، 9/24% از احساس خستگی و 9/54% از ترکیبی از مشکلات شاکی بودند. با افزایش تعداد زایمان، تعداد فرزندان و مدت ازدواج، مشکلات فیزیکی ـ جنسی کاهش می یابد (0.05>p).نتیجه گیری: با توجه به تعداد زیاد زنان دچار مشکلات فیزیکی - جنسی در دوره بعد از زایمان، بایستی مسولین بهداشتی تدابیری اتخاذ نمایند تا پرسنل بهداشتی درمانی بتوانند با انواع این مشکلات و چگونگی برخورد با آن آشنا شوند و در این راستا به مشکلات زنان نخست زا توجه بیشتری مبذول نمایند.

اهداف: نیکوتین می تواند با اثر مستقیم بر گیرنده های پیش سیناپسی نیکوتینی، رفتار اضطرابی را تحت تاثیر قرار دهد. همچنین بر اساس مطالعات انجام شده، هیپوکامپ پشتی و گیرنده های دوپامینی D2 در تعدیل رفتارهای شبه اضطرابی نقش دارند. این مطالعه با هدف بررسی نقش گیرنده های دوپامینی D2 هیپوکامپ پشتی بر روی رفتار اضطرابی القاشده با نیکوتین در موش سوری انجام شد.مواد و روش ها: در این مطالعه تجربی موش های سوری نر با تزریق درون صفاقی کتامین هیدروکلراید و زایلزین بیهوش شدند و در دستگاه استریوتاکسی قرار گرفتند. سپس دو کانول در ناحیه هیپوکامپ پشتی گذاشته شد. به تمام حیوانات قبل از شروع آزمون رفتاری برای بهبودی یک هفته فرصت داده شد و سپس اثر نیکوتین، سولپیراید و کینپیرول بررسی شد. تست صفحه سوراخ دار برای سنجش رفتارهای شبه اضطرابی استفاده شد. داده ها با آنالیز واریانس یک طرفه و تست دانت به کمک نرم افزار SPSS 17 تجزیه و تحلیل شد.یافته ها: تزریق درون صفاقی نیکوتین، تعداد سرک کشی را کاهش داد (p<0.001)، اما روی فعالیت حرکتی تاثیری نداشت (p>0.05) و بیانگر اثر اظطراب زایی نیکوتین بود. تزریق دوطرفه دورهای غیر موثر سولپیراید، پاسخ اضطرابی القاشده با نیکوتین را برگرداند (p<0.01) و روی فعالیت حرکتی اثری نداشت (p>0.05). دورهای غیر موثر آگونیست گیرنده دوپامینی D2 کینپیرول همرا با دوز غیر موثر نیکوتین، اثر اضطراب زایی نیکوتین را افزایش داد (p<0.001)، اما برروس فعالیت حرکتی اثری نداشت (p>0.05).نتیجه گیری: به نظر می رسد گیرنده های دوپامینی D2 هیپوکامپ پشتی، نقش تعدیل کننده روی پاسخ اضطرابی القاشده با نیکوتین دارد.

سابقه و هدف: اضطراب یک حالت روانشناختی و فیزیولوژیکی می باشد که با تغییرات بدنی، هیجانی، شناختی و رفتاری شناسایی می شود. اضطراب واکنش طبیعی نسبت به استرس است، اما وقتی شدید می شود اختلال اضطرابی نامیده می شود. در این مطالعه برهمکنش احتمالی بین نیکوتین و سیستم نیتریک اکساید هیپوکامپ پشتی در زمینه رفتار شبه اضطرابی بررسی شده است.روش بررسی: این مطالعه تجربی بر روی 230 موش سوری نر NMRI انجام شد. موش ها با تزریق درون صفاقی کتامین هیدروکلراید، به علاوه زایلزین بی هوش شدند و سپس در دستگاه استریوتاکسی قرار داده شدند. دو کانول در ناحیه هیپوکامپ پشتی قرار داده شد. تست ماز بعلاوه ای شکل مرتفع برای سنجش رفتارهای شبه اضطرابی مورد استفاده قرار گرفت. آنالیز واریانس یکطرفه (ANOVA) و به دنبال آن تست LSD برای تحلیل داده ها استفاده شد. یافته ها: تزریق درون صفاقی نیکوتین (0.5 میلی گرم برکیلوگرم، p<0.05) یا تزریق دوطرفه Lـ آرژنین (1 میکروگرم بر موش، p<0.05) و L-NAME (5 نانوگرم بر موش، p<0.01) به هیپوکامپ پشتی باعث القاء اثرات اضطراب زا شد. تزریق درون صفاقی مقدار کم نیکوتین (0.1 میکروگرم بر کیلوگرم) قبل از مقادیر مختلفL ـ آرژنین یا L-NAME اثرات اضطراب زای L ـ آرژنین یا L-NAME را مهار کرد.نتیجه گیری: به نظر می رسد که نه تنها هر دو سیستم نیتریک اکساید و نیکوتینی استیل کولین در تعدیل اضطراب در هیپوکامپ پشتی موش های کوچک آزمایشگاهی نقش دارند، بلکه بین آنها برهمکنش پیچیده ای نیز وجود دارد.

فلوطین با ترکیب افکار افلاطون، ارسطو، آرا و عقاید ادیان و مذاهب مختلف، از جمله حکمت و فلسفه کهن شرقی، فلسفه نوافلاطونی را پی ریزی کرد. فلسفه او بر فلسفه و عرفان و تصوف اسلامی ـ ایرانی تاثیر گذاشت و حکمت اشراق، برجسته ترین حکمت ایرانی متاثر از آن است. این مقاله، ضمن بحث از چگونگی تاثیر و تاثر فلسفه نوافلاطونی و حکمت و تصوف اسلامی، به بازتاب آن در عرفان مولوی پرداخته و همانندی های فلسفه نوافلاطونی و عرفان مولوی را بررسی کرده است. در این بررسی، مبانی فلسفه فلوطین، یعنی احد، عقل کلی و نفس کلی مورد بازکاوی قرار گرفته و با اندیشه فلسفی و بینش عرفانی مولوی سنجیده شده است و همانندی ها و تفاوت های اساسی آن دو، به ویژه در موضوع نفس کلی، بازگشت نفس، چگونگی بازگشت نفس، معرفت، وحدت وجود، هستی معقول و محسوس و آفرینش بر اساس صدور یا فیضان و تجلی، تجزیه و تحلیل شده است.

سابقه و هدف: عوامل فرهنگی، اجتماعی و اقتصادی و نیز پرداخت هزینه های درمانی تاثیر بسیاری بر رفتار بیماران در هنگام نیاز به خدمات درمانی دارد. با توجه به هزینه های سنگین بخش درمان، همچنین نقش اقدام بیماران در کنترل مالی هزینه های درمان و در نهایت سیر بهبودی و نیز عدم اطلاع از رفتار بیماران در اولین نقطه رفتار کمک جویانه، این مطالعه به منظور بررسی عوامل موثر بر رفتار بیماران هنگام نیاز به خدمات درمانی در سال 1383 درشهر کاشان انجام گردید. مواد و روشها: این مطالعه یک پژوهش توصیفی از نوع مقطعی  است که در آن 414 نفر از افراد جامعه به طور تصادفی انتخاب ومورد مطالعه  قرار  گرفتند. جهت انتخاب نمونه ها از روش نمونه گیری چند مرحله ای استفاده شد. بدین صورت که ابتدا شهر کاشان به 5 منطقه تقسیم، سپس 10 مرکز بهداشت انتخاب شد و آنگاه افراد مراجعه کننده  برای دریافت خدمات  بهداشتی در خوشه های مختلف مورد مطالعه قرار گرفتند. در مرحله بعد، رفتار کمک جویانه آنها مانند مراجعه مستقیم به متخصص یا بی توجهی به مشکل بعنوان یک رفتار غیر بهینه و مراجعه به پزشک عمومی یا مرکز بهداشت به عنوان یک رفتار بهینه توسط فرد آموزش دیده به روش مصاحبه بررسی و پاسخها در فرم اطلاعاتی ثبت گردید. در نهایت اطلاعات جمع آوری شده از نمونه ها تنظیم و مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت. یافته ها: 345 نفر (3/83 درصد) از نمونه های مورد مطالعه تحت پوشش یک نوع بیمه و 69 نفر ( 7/16 درصد) آنان فاقد بیمه بودند. میانگین مراجعه به پزشک در یک ماه اخیر در زنان 96/0 مرتبه با (انحراف معیار 29/1) بود، در حالیکه میانگین مراجعه به پزشک در مردان 49/0 مرتبه (با انحراف معیار 93/0) نشان داده شد. این تفاوت از نظر آماری معنی دار بود. رفتار مناسب مراقبت جویانه در زنان 7/15 درصد و در مردان 21 درصد بوده است.  بطور کلی میزان  رفتار مناسب مراقبت جویانه در افراد تحت پوشش بیمه 1/19 درصد و در افراد غیر بیمه ای 5/14 درصد بوده است .  خلاصه و نتیجه گیری: با عنایت به نتایج بدست آمده از این مطالعه، رفتار نامناسب بیماران شامل بی توجهی به مشکل از یک سو و تمایل برای مراجعه نزد متخصص و فوق تخصص از سوی دیگر منجر به کاهش کارآیی و اثربخشی خدمات درمانی می شود. یافته های این مطالعه می تواند مورد استفاده و کاربرد عملی سازمانهای خدمات بهداشتی ـ درمانی و بیمه جهت طراحی و تنظیم برنامه های بیمه بهداشتی قرار گیرد.